Je zou bijna je geloof in het goede van de mens verliezen.
Met ruim 70 miljoen vluchtelingen verpletteren we het trieste record van vorig jaar.

UNHCR Datapagina

  • Ruim 40 miljoen mensen hebben hun huis en haard achtergelaten om elders in eigen land een veilig onderkomen te zoeken (vaak in kampen van de UNHCR) tegen uitbarstingen van geweld of vanwege vervolging.
  • Ruim 25 miljoen mensen hebben hun land verlaten, zij hebben de grens van hun land overgestoken om een veilig onderkomen te zoeken bij familie of vrienden in het buitenland of in een vluchtelingenkamp van de UNHCR.
  • Ruim 3 miljoen mensen hebben in een ander land, asiel aangevraagd.
  • Daar komen dan nog eens de Palestijnse vluchtelingen boven op.

Recent (daar is nog geen goed beeld van) vluchten ook mensen vanuit Venezuela naar Brazilië, Colombia en de Caribische eilanden.

Zuid Soedan, Afghanistan en Syrië zijn de landen waarin of van waaruit de meeste mensen op drift zijn. Het gaat hier om mensen die in deze door oorlog en onderling geweld, geteisterde landen een veilig heenkomen zoeken.
In alle drie deze landen, is het einde van de strijd nog niet in zicht, althans het zal nog geruime tijd duren voordat we daadwerkelijk merken dat mensen terug zullen keren naar hun ooit achtergelaten huis en haard.

Waar we hier de politiek horen over opvang in de regio gebeurt dat ook, zonder ons zogenaamde beleidsinzet, op grote schaal. De vluchtelingenstromen gaan naar naar landen in de regio, waar mensen zich thuis voelen of familie of vrienden hebben waar ze onderdak kunnen vinden. Zo vangen IRAN (979.400), LIBANON (1 miljoen), PAKISTAN (1,4 miljoen), UGANDA (1,4 miljoen) en TURKIJE (3,5 miljoen) massaal vluchtelingen op.
Als je dit afzet tegen de welvaart in het opvangende land, kunt u zich voorstellen dat het daar dan geen vetpot is voor de vluchtelingen en dat ze zo snel mogelijk weer hun “oude leven” nieuw leven willen inblazen. Een reden te meer om UNHCR of de landen waar deze massale opvang plaats vindt te steunen.

Het blijft toch een groot aantal vluchtelingen dat de weg naar West Europa en met name Nederland weet te vinden (zie hieronder het overzicht van de IND). Logisch dat een klein land dat niet direct zonder gevolgen kan absorberen. Het heeft direct gevolgen voor de eigen inwoners. Begrijpelijk dat dat hier en daar “kwaad bloed” zet. Door het opleggen van quota aan gemeenten voor huisvesting lijkt het alsof lokale inwoners worden achtergesteld bij b.v. het zoeken naar een woning.
Dat is uit de protesten en de opkomst en de programma’s van nieuwe politieke partijen wel gebleken. Gelukkig trekt momenteel de economie aan en staat het bouwen van nieuwe woningen hoog op de het prioriteitenlijstje van alle overheidsinstanties. Maar de uitvoering loopt nu al vertraging op bij gebrek aan bouwvakkers. Hier is het misschien een optie om gebruik te maken van de aanwezige asielzoekers die dan werkervaring opdoen, de taal in de praktijk leren en geld verdienen.

De IND, bekijkt alle asielaanvragen en zijn lange tijd overbelast geweest, thans neemt het grote aantal asielaanvragen iets af maar nog steeds hebben de medewerkers van de IND de handen vol met werk. De werkzaamheden van de IND hebben tot gevolg dat ook veel asielaanvragen afgewezen worden, hetgeen betekent dat de afgewezene Nederland moet verlaten. Dit verlaten gaat niet op stel en sprong, mensen krijgen de tijd om e.e.a. fatsoenlijk te laten verlopen, maar dan gebeurd er vaak iets anders.
Mensen zien geen perspectief voor hun toekomst, hebben geen idee hoe ze verder moeten, hebben gedurende hun vlucht veel verschrikkelijke dingen beleefd en zijn nog niet “sterk” genoeg om de toekomst tegemoet te treden, met als gevolg dat ze niet vertrekken maar “onderduiken”.
Dit heeft tot gevolg dat ze nergens aanspraak op kunnen maken en dat ze geen onderdak hebben. Dan te bedenken dat Nederland niet het klimaat heeft om in de winter buiten te overleven, en we hebben zelf de overtuiging en we willen dat we een fatsoenlijk land zijn. Dan is het aanbieden van een Bed Bad en Brood voorziening aan uitgeprocedeerde asielzoeker wel het minste wat je kunt doen, om bedelen en zwerven met alle nadelige effecten daarvan te voorkomen.

Het Mondiaal Centrum Breda is opgericht om voor hen, de zwakste categorie binnen onze samenleving, Bed Bad Brood en Begeleiding te verzorgen. In het recent opgeknapte gebouw van het Mondiaal Centrum Breda is plaats voor een 20-tal van deze mensen.
Het gehele traject is gericht op de terugkeer naar het land van herkomst.
Het Mondiaal Centrum Breda maakt enkel gebruik van de inzet van vrijwilligers en werkt nauw samen met lokale “zuster”-organisaties. Alle giften, donaties en subsidies komen in zijn geheel ten goede aan de vluchtelingen en activiteiten voor andere doelgroepen.

Woestijnvorming

17 juni door de UN uitgeroepen tot dag tegen de woestijnvorming

Het onderwerp is niet nieuw, al ruim 20 jaar heeft het de aandacht van wetenschappers en politici. Woestijnvorming vind over de gehele wereld plaats. Oorzaken van woestijnvorming zijn onder andere:
De huidige manieren van landbouw en veeteelt. Dan moeten we denken aan de grootschaligheid van de landbouw en de bemesting van de landbouwgronden.
De ontbossing zonder nieuwe aanplant en daardoor de erosie van natuurlijke voedingsstoffen.
Klimaatverandering zorgt voor droogtes enerzijds en overstromingen op andere plaatsen, waarbij menselijke ingrepen in de natuur de gevolgen vaak verergeren.

Onlangs is de bijgewerkte atlas van de EU verschenen waarin duidelijk blijkt.

Uit de atlas blijkt vooral dat de bevolkingsgroei en de veranderingen van onze consumptiepatronen een ongekende druk uitoefenen op de natuurlijke hulpbronnen van onze planeet:

  • Meer dan 75% van de landoppervlakte van de aarde is al gedegradeerd en ruim 90% loopt het risico op degradatie tegen 2050.
  • Jaarlijks raakt wereldwijd een gebied half zo groot als de Europese Unie (4,18 miljoen km2) gedegradeerd.
  • Vooral Afrika en Azië hebben zwaar te lijden onder de toenemende bodemdegradatie.
  • De economische kosten van bodemdegradatie voor de EU bedragen naar schatting jaarlijks tientallen miljarden euro’s.
  • Tegen 2050 zal de wereldwijde productie van gewassen naar schatting met ongeveer 10% dalen als gevolg van bodemdegradatie en klimaatverandering.
  • De problemen zullen zich vooral voordoen in India, China en Afrika ten zuiden van de Sahara, waar de productie van gewassen gehalveerd zou kunnen worden als gevolg van bodemdegradatie.
  • Als gevolg van de versnelde ontbossing zal het moeilijker worden om de gevolgen van de klimaatverandering te temperen.
  • Tegen 2050 zullen naar schatting tot 700 miljoen mensen ontheemd raken als gevolg van een gebrek aan bodemrijkdommen. Tegen het eind van deze eeuw zou dit cijfer kunnen oplopen tot 10 miljard mensen.
  • Hoewel bodemdegradatie een wereldwijd probleem is, moet op plaatselijk vlak naar oplossingen worden gezocht. Er is behoefte aan meer inzet en betere samenwerking op plaatselijk vlak om de bodemdegradatie en het verlies van biodiversiteit een halt toe te roepen.

Daarbij komt nog dat de mens niet echt zuinig omgaat met de beschikbare hoeveelheid zoet water (vaak industriële vervuiling).

Als gevolg van de verwoestijning zullen we zien:

  • dat er op grote schaal migratie zal gaan plaats vinden naar de vruchtbare gebieden.
  • Woestijnvorming zal er ook aan bijdragen dat mensen uit de onvruchtbare landbouwgebieden naar de steden zullen verhuizen om daar werk te zoeken om zo inkomsten te genereren om zichzelf en hun familie te onderhouden. Daarbij wordt voorbijgegaan aan het feit dat ze niet bijdragen aan de productie van voedsel en afhankelijk worden van derden.
  • Het zal geen verrassing zíjn als ik hier nog vermeld dat de armste mensen het eerst en het hardst getroffen worden. Zonder landbouwgrond geen inkomsten en zonder financiële middelen worden zij gedwongen om hun leefgebied te verlaten om elders een bestaan op te bouwen. Veel hangt af van de mate waarin zij zich kunnen aanpassen en of zij daartoe de mogelijkheid krijgen.
  • Daarmee wordt duidelijk dat de overheid beleid moet maken om woestijnvorming tegen te gaan. Regulering van de hoeveelheid en het gebruik van landbouwgrond en de verontreiniging van zoet water.
  • Ook moet de overheid maatregelen stimuleren die de woestijnvorming stoppen en het proces omkeren, hetgeen mogelijk is.
  • Op kleine schaal worden in Spanje dorre landbouwgronden opnieuw en duurzaam bemest, een traag maar succesvol project. Ook worden er elders (op reeds opgegeven gronden) op kleine schaal succesvol proeven gedaan met het opnieuw aanplanten van bomen. Proeven die lijken aan te slaan

Steeds meer worden we bewust van de impact, maar duurzame oplossingen blijken moeilijk te implementeren. Op experimentele basis wordt er nu gezocht naar duurzame oplossingen.

Er is blijkbaar niet een oplossing die overal werkt. Voor elk “verloren” gebied zal een eigen remedie moeten worden bedacht en uitgevoerd. Verder zal er veel informatie over succesvolle methoden moeten worden uitgewisseld. Hierbij kunnen organisaties die op wereldschaal actief zijn een grote rol spelen.

Externe links:

Het was feest, Jawel, misschien niet voor de christenen onder ons maar wel voor de Moslims waar dan ook ter wereld. De Ramadan is voorbij en dat betekent, suikerfeest. Het is de blijdschap dat de vastenmaand is volbracht. Iedereen naar eigen kunnen. Dit jaar was de Ramadan van maandagochtend 6 mei tot maandagavond 3 juni. Langer gaat het niet duren. De islamitische kalender heeft maximaal 30 dagen in een maand.
1e paasdag in het Christelijke geloof wordt bepaald door de eerste nieuwe maan na het begin van de lente. Ook binnen de Islam gaat men van de nieuwe maan uit. Het waarnemen met het blote oog van de eerste sikkel van de nieuwe maan, als de schijngestalte nog op zijn smalst is, en vanuit Mekka gezien op één lijn ligt met de ondergaande zon aan de vooravond van Ramadan is het teken om met vasten te beginnen. Er ontstaat regelmatig verwarring over de aanvang. Het zicht op de maan is nu eenmaal anders in Turkije dan bv in Mexico. Zo’n verschil is niet onoverkomelijk. Het kan een dag schelen en ontloopt elkaar dus ook minimaal. De standaard kalender die in Saoedi- Arabië gehanteerd wordt is de “Umm al Qure”.
Met deze kalender als vast gegeven heeft men computerprogramma’s kunnen ontwikkelen om zelfs nu het begin van de Ramadan van 2061 te weten. Hiermee zijn de wichelaars van hun verantwoordelijke taak ontheven. Waarmee zij nog niet verdwenen zijn.

heb gepraat met Achmed en zijn vrouw. Hij heeft gevast, zij niet dit jaar, want zij is zwanger. Vasten is niet goed voor zowel moeder als baby. De Koran geeft duidelijke richtlijnen over wie in welke conditie mag vasten. Zwangere vrouwen en zogende moeders niet. Ook mensen met een ziekte en medicatie en kinderen en ouden van dagen. Dit is dan geen keus maar een bindende uitspraak. Zij gaat dit later wel inhalen. Dat wordt des te moeilijker want dan ben je in jouw omgeving de enige die niet eet. En dan loopt het na deze inhaalvasten voor haar alweer snel naar de volgende Ramadan. Maar, diegenen die om enige reden niet kunnen inhalen, mogen een deel omzetten in een donatie aan een goed doel. Want ook dat is een opdracht in de Ramadan.
Het gaat om:

  • Je onthouden van eten en drinken,
  • Geen ruzie maken
  • Goede daden verrichten
  • Vijf keer het gebed.
  • Delen met hen die het slechter hebben dan jij.

De hele vastentijd is er op gebaseerd, net als dat voor Christenen bedoeld is, tot inkeer te komen. Een stuk zelfbeschouwing en onthechting. En het moge duidelijk zijn dat al deze opdrachten ook buiten de vastenmaand gelden.

Dat is nog wel wat anders dan Vrijdag –visdag en je snoeptrommeltje, maar niet gezegd dat dat minder intens zou zijn. Het gaat er om hoe je je er in opstelt. De drie cabaretiers: Najib Amhali, Ryan Panday en Anuar namen de Ramadan op de korrel in hun Ramadan-conference. Het publiek werd uitgedaagd open te zijn over “eventuele kleine dingetjes eten overdag en dan heb je toch ook wat vocht nodig om de sporen daarvan weg te wissen want je wil niemand in verleiding brengen en al zeker geen ruzie uitlokken” Misschien had de hele avond wel als boodschap; “Til niet te zwaar aan uiterlijkheden, En laten we altijd de humor de ruimte gunnen”.

Nurcan, een jonge moslima, werkt in de levensmiddelen- buurtwinkel van haar familie en vertelt dat ze nog maar pas terug is van een geweldig mooie reis. Zij heeft de “kleine Hadj” gedaan.
Deze is niet verplicht zoals de “Grote Hadj” maar zij vond dat dit zou bijdragen aan haar beleving van de grote Hadj als het zover is. Het suikerfeest is blijkbaar een goede tijd om deze kleine hadj te doen. De grote hangt meer samen met de slachtmaand. Beide worden op dezelfde plek gedaan. Namelijk rond de Mekka. Deze wordt gezien als een voorportaal van de woning van de profeet. Tijdens het hele verblijf daar is er een Imam in het hotel en ook daarbuiten, die op alle vragen antwoord kan geven. Het is dus echt een leerschool deze kleine Hadj. Ze is ook op plekken geweest waar de profeet zich heeft opgehouden, bv de berg ”Hira Nur”. Op de top hiervan zat de profeet regelmatig te mediteren. Deze plek was de enige waar hij ongestoord tot Allah kon komen
Toegerust met veel meer kennis over de Islam en de Koran voelt Nurcan zich meer compleet en overtuigt in haar keuzes.
Zij noemt nog een laatste opdracht aan iedere Moslim gesteld; Op je sterfbed wordt je geacht vóor je verscheiden de naam van Allah en zijn profeet te erkennen.

door: Anneke

Uit: Telegraaf vrijdag 31 mei 2019
Door: Syp Wynia

Bijna vier jaar geleden, vanaf de zomer van 2015, kwam er een grote golf asielzoekers, waaronder veel Syriërs, naar West-Europa. Bekende Nederlanders. maar ook diverse autoriteiten, reageerden sussend: de Syriërs heetten goed opgeleid te zijn en zouden een verrijking voor Nederland vormen. De hoogste baas van de asielopvang voorzag ‘een enorme empowerment voor Nederland’.

In werkelijkheid verging het de Syriërs over het geheel genomen niets beter dan andere asielzoekers. Een enkeling bleek voldoende opgeleid om naar het hoger onderwijs te kunnen, het merendeel is werkloos en wie wel werkt heeft doorgaans een klein baantje. Asielzoekers in Nederland hebben anderhalf jaar na het verkrijgen van de verblijfsvergunning maar in ongeveer vijf procent van de gevallen werk, na 2,5 jaar slechts een tiende en na 3,5 jaar nog steeds maar een kwart. Twee derde heeft dan nog steeds een bijstandsuitkering. En Syriërs doen het gemiddeld niets beter, integendeel.

Het is een probleem van jewelste. Sinds 2014 kwamen er alleen al een kleine 200.000 asielzoekers en na-reizigers naar Nederland. Als daarvan zovelen werkloos zijn en blijven en als duizenden kinderen opgroeien in een omgeving waar van uitkeringen wordt geleefd, is dat slecht nieuws. En als zelfs nu, met grote tekorten op de arbeidsmarkt, de asielzoekers amper aan het werk komen, hoe mag het dan wel gaan als – zoals zich al aftekent – de economie gaat afzwakken? Het heet er alle schijn van dat het overheidsbeleid te zeer doortrokken is van omzichtigheid en discriminatieangst.

Asielzoekers worden vooral als kwetsbare slachtoffers behandeld. terwijl het toch ook mensen zijn die kans hebben gezien onder vaak moeilijke omstandigheden een ver buitenland als Nederland te bereiken. Het inburgeringsbeleid maakt bovendien meer kapot dan nodig is. In plaats van dat het de integratie helpt, is het vaak een obstakel. Er wordt bovendien veel mee gefraudeerd.

Minister Wouter Koolmees van Sociale Zaken ziet ook wel in dat het zo niet verder kan. Waar asielzoekers nu in de eerste jaren dat ze een verblijfsvergunning hebben vaak te druk zijn met inburgeringscursussen om aan het werk te kunnen, wil Koolmees werk voor laten gaan. Maar voorlopig ruziet de minister met de gemeenten, die meer geld willen.

Als Koolmees’ nieuwe beleid al helpt zijn we al minstens twee jaar verder. Het zou ondubbelzinnig duidelijk moeten zijn dat werk voor de inburgeringscursussen gaat. Integreren gaat immers bij uitstek door werk. Op eigen benen staan moet de norm worden, waar nu de zekerheid van de uitkering vaak boven de onzekerheid van de betaalde baan gaat. Asielzoekers moeten ook niet lukraak over het land worden verspreid: asielzoekers moeten gaan wonen waar werk voor ze is. Laat bedrijven die om personeel zitten te springen zelf opleidingen en taalcursussen verzorgen. En vooral: schrap de bureaucratie, want de overheid zit de zelfredzaamheid van de asielzoekers danig in de weg. Achtereenvolgende kabinetten gaven steeds weer een eigen draai aan het inburgeren. Zo introduceerde de vorige minister van Sociale Zaken, Lodewijk Asscher, een verplichte ‘participatieverklaring’. Het is een zinloze en tijdrovende maatregel die bijdraagt aan de papierwinkel waar asielzoekers doorheen moeten. Die maatregel van Asscher kan meteen worden geschrapt.

Syp Wynia is politiek en economisch columnist.

Het maatjesproject van het Mondiaal Centrum zoekt een Nederlands gezin dat “maatje” wil worden van een Pakistaans gezin.

Het Pakistaans gezin bestaat uit man vrouw en twee kinderen (7 en 13 jaar oud). Wij zijn nu op zoek naar een Nederlands gezin met kinderen waarvan de leeftijd aansluit bij de kinderen van het nieuwkomers gezin.

Het is de bedoeling dat u als maatjes-gezin samen met het nieuwkomers gezin contact momenten plant en of samen activiteiten onderneemt.
Voor een definitieve koppeling zal er eerst een “intake” plaatsvinden door onze projectleidster van het maatjesproject Sazan Melko.

Nederlandse maatjes ervaren hun maatjes-periode vooral als spannend en leuk, soms vermoeiend, maar vooral als een dankbare en fijne ervaring.

Geinteresseerd? Meldt u zich dan aan bij:

Sazan Melko
Projectleidster Maatjesproject MCB

Mondiaal Centrum Breda
Roland Holststraat 71
4819HP Breda
Telefonisch bereikbaar op werkdagen
maandag, woensdag en donderdag van 10 tot 12 uur
Tel. 06 82 794 852
Email: maatjesproject@mondiaalcentrumbreda.nl

Als nieuwe coördinator van het Mondiaal Centrum Breda stel ik me graag aan u voor, ik ben:

Vincent Jorritsma,

53 jaar en woon met mijn vrouw Bettie, onze dochter (19) en zoon (15) in Heesch.

In 1996 kregen Bettie en ik de kans om een gedroomd avontuur aan te gaan in Afrika; we startten met een lokale partner het bedrijf Dendera Safari’s in Kariba, Zimbabwe. Na een prachtige maar ook roerige tijd zijn we in 2000, kort na de geboorte van onze dochter, noodgedwongen teruggekeerd naar Nederland vanwege politieke onrust en instabiliteit. We zagen met onze eigen ogen wat zo’n situatie met een samenleving doet. We hadden geluk, we konden weg. Veel van onze vrienden konden dat niet. Toch zijn de herinneringen aan die tijd vooral positief en blijft vooral de Afrikaanse humor en onverzettelijkheid ons het meeste bij.

In de nazomer van 2015 besloot ik, beïnvloed door voortdurende media aandacht voor drama’s op de Middellandse zee en de oorlog in Syrië, contact op te nemen met Vluchtelingenwerk. Alle hulp was welkom en ik kon direct aan de slag als juridisch medewerker. Tot eind 2018 ben ik er in verschillende functies, zowel betaald als vrijwillig, op diverse locaties actief geweest. Het laatste jaar in Den Bosch voor een specifieke groep; de zogenaamde “ongedocumenteerden”. Wat mij betreft zijn dat de meest kwetsbaren, mensen tussen wal en schip.

Bij het MCB krijg ik de kans juist voor deze mensen iet te betekenen. Met steun van de gemeente Breda, Vluchtelingenwerk en anderen (voedselbank, huisarts, tandarts etc.) kunnen we iemand tijdelijk een stabiele omgeving bieden. Dat helpt mensen de regie over hun toekomst weer in eigen hand te nemen. Ik ben blij verrast door de positieve respons in Breda, met name vanuit onze wijk Boeimeer. Van een mooi stukje in de wijkkrant tot een inzamelingsactie door een basisschool, het is hartverwarmend! Heeft u vragen of bent u gewoon nieuwsgierig? Neem gerust contact op, de koffie staat klaar!
Met hartelijke groet,

Vincent
vincent@mondiaalcentrumbreda.nl
06-190 35 563

Mustafa: “Ik ben zo blij met mijn verblijfsvergunning!

Mustafa is 19 jaar. Hij is geboren in Maidan-Wardak Afghanistan. Tot zijn 14de jaar heeft hij thuis gewoond, waar hij zijn vader moest helpen op het land. “Ik heb een niet zo gelukkige jeugd gehad. Mijn vader was vaak boos op me, omdat ik het werk niet goed deed op het land. Mijn ouders, mijn broer en mijn 2 zussen zijn door de Taliban vermoord. Ik moest toen – ik was 14 jaar – een heel moeilijke beslissing nemen: ik moest kiezen voor de regering of voor de Taliban. Ik kon niet kiezen, iedere keuze was slecht en had grote risico’s, ik was doodsbang”.

Lange vluchtweg

Uiteindelijk besloot Mustafa te vluchten. Het werd een vreselijke reis: Kabul, Turkije, Griekenland, Macedonië, Oostenrijk, Duitsland. Nergens kon hij terecht. Alle opvangplaatsen zaten vol. Uiteindelijk is hij in Nederland aangekomen en kreeg eerste opvang in Ter Apel. Hij had geen documenten om te bewijzen wie hij was. Zijn asielaanvraag werd afgewezen en ondanks een positieve uitspraak van de rechter moest hij het AZC verlaten. Na zijn afwijzing heeft hij een tijd op straat moeten slapen. Hij klopte aan bij verschillende BedBadBrood-voorzieningen, maar kon nergens terecht. Hij werd depressief en verloor alle vertrouwen in een goede afloop.
Gelukkig kreeg hij toen contact met iemand van de Protestantse Kerk en die zorgde via de Evangelische Kerk Jefta in Breda voor onderdak in het Mondiaal Centrum. “Eindelijk had ik een veilig onderkomen en daardoor vond ik weer energie om vooruit te kunnen zien en aan mijn toekomst te gaan werken. De steun die ik van de mensen van de kerk kreeg was heel groot. Ik ben mij tijdens de kerkelijke bijeenkomsten gaan verdiepen in de bijbel . En vorig jaar ben ik in de christengemeenschap opgenomen door de doop”.

Werken aan de toekomst.

Tijdens het verblijf in het Mondiaal Centrum is hij heel actief aan de slag gegaan. “Mijn nieuwe advocaat in Breda gaf me weer hoop en startte een nieuwe procedure. Ik ben begonnen met de taalcursus in de bibliotheek, maar kreeg ook nog extra les van mijn taalcoach Martin. Nederlands is moeilijk, maar ik zal het leren! Ook help ik als er klusjes gedaan moeten worden. Ik help met het schilderen van de kamers voor nieuwe bewoners. Ik help mensen heel graag. Ook ga ik graag sporten, ik wil fit en sterk worden”. Maar de onzekerheid over zijn verblijf in Nederland bleef.

Eindelijk verblijfsvergunning

En toen kwam half april het goede bericht dat hij zijn verblijfsvergunning zou krijgen! “Wat was ik blij! Ik mag nu Nederlander worden!!”

Mustafa weet dat hem nog een hele klus staat te wachten: inburgeringcursus en (vak)opleiding gaan volgen, werk zoeken, een eigen onderkomen vinden. Het liefst wil hij in Breda blijven wonen. Hier zijn zijn vrienden, hier is de kerk waar hij zoveel aan te danken heeft. “Ik hoop dat het COA Breda als woonplaats voor me kiest, dan kan ik mijn geluk helemaal niet op!” Maar hoe dan: nu is hij al zo gelukkig, omdat alle onzekerheid nu voorbij is en dat hij nu echt weer de toekomst blij kan tegemoet zien en dat hij zijn droom – een goede Nederlander te worden – nu kan gaan realiseren.

Uitnodiging van de Stichting vluchteling

De nacht van 15 op 16 juni 2019 wordt de nacht van de vluchteling

Of je nu van plan bent om de 10, 20 of 40 kilometer te lopen, met de Nacht van de Vluchteling ga je een pittige maar onvergetelijke ervaring tegemoet. 

Landelijk evenement
Dit jaar vieren we de 10de editie van de Nacht van de Vluchteling. Met meer dan 7.000 deelnemers verspreid over 10 steden in het hele land wordt het een bijzondere ervaring. Waar komen we jou dit jaar tegen? Schrijf je snel in, want het aantal plaatsen is beperkt.

Doel
Samen met de hulp van duizenden deelnemers streven we ernaar het grootst mogelijke bedrag bijeen te brengen om noodhulp te bieden aan vluchtelingen. Deze hulp is hard nodig, met meer dan 68,5 miljoen mensen op de vlucht voor oorlog en geweld.

Door deel te nemen en gesponsord te worden, kan ook jij vluchtelingen in nood helpen. Hoe meer geld je ophaalt, hoe meer noodhulp voor hen beschikbaar komt.

Geïnteresseerd: https://www.nachtvandevluchteling.nl/

Mondiaal Centrum BredaBreda krijgt nu – na een gedoogperiode van ruim 3 jaar – onder strikte voorwaarden een officiële BedBadBrood-opvang voor maximaal 20 vluchtelingen zonder verblijfsvergunning.

In het bestuursakkoord Lef en Liefde (2018) heeft het stadsbestuur, mede op aandringen van de gemeenteraad, €100.000 vrijgemaakt voor de opvang van deze groep (ongedocumenteerde) vluchtelingen, die anders tussen de wal en het schip dreigden te geraken.
nieuwe keuken voorziening
Een speciale toetsingscommissie, bestaande uit Vluchtelingenwerk Breda, Stichting Maatschappelijke Opvang (SMO), Vreemdelingenpolitie, Dienst Terugkeer & Vertrek (DT&V) en de Gemeente Breda zal de intakeprocedure gaan verzorgen. Beoordelingscriteria zijn: het ontbreken van andere passende opvangmogelijkheid, regiobinding en géén criminele achtergrond.
meewerken aan nieuw perpectief
Tijdens het verblijf in het Mondiaal Centrum werkt de vluchteling met steun en begeleiding van de vele vrijwilligers aan een nieuw toekomstperspectief: een hernieuwde asielaanvraag op basis van nieuwe gegevens, door-migratie of terugkeer naar het land van herkomst.

Zie ook: BN de Stem

Het maatjesproject heeft in samenwerking met de stichting Saz-Koerden opnieuw een zending hulpgoederen naar Syrische vluchtelingen in Kampen in Syrië gezonden.
Ditmaal bestond de zending voornamelijk uit kleding en schoenen.

Hulpgoederen Syrië