Je zou bijna je geloof in het goede van de mens verliezen.
Met ruim 70 miljoen vluchtelingen verpletteren we het trieste record van vorig jaar.
- Ruim 40 miljoen mensen hebben hun huis en haard achtergelaten om elders in eigen land een veilig onderkomen te zoeken (vaak in kampen van de UNHCR) tegen uitbarstingen van geweld of vanwege vervolging.
- Ruim 25 miljoen mensen hebben hun land verlaten, zij hebben de grens van hun land overgestoken om een veilig onderkomen te zoeken bij familie of vrienden in het buitenland of in een vluchtelingenkamp van de UNHCR.
- Ruim 3 miljoen mensen hebben in een ander land, asiel aangevraagd.
- Daar komen dan nog eens de Palestijnse vluchtelingen boven op.
Recent (daar is nog geen goed beeld van) vluchten ook mensen vanuit Venezuela naar Brazilië, Colombia en de Caribische eilanden.
Zuid Soedan, Afghanistan en Syrië zijn de landen waarin of van waaruit de meeste mensen op drift zijn. Het gaat hier om mensen die in deze door oorlog en onderling geweld, geteisterde landen een veilig heenkomen zoeken.
In alle drie deze landen, is het einde van de strijd nog niet in zicht, althans het zal nog geruime tijd duren voordat we daadwerkelijk merken dat mensen terug zullen keren naar hun ooit achtergelaten huis en haard.
Waar we hier de politiek horen over opvang in de regio gebeurt dat ook, zonder ons zogenaamde beleidsinzet, op grote schaal. De vluchtelingenstromen gaan naar naar landen in de regio, waar mensen zich thuis voelen of familie of vrienden hebben waar ze onderdak kunnen vinden. Zo vangen IRAN (979.400), LIBANON (1 miljoen), PAKISTAN (1,4 miljoen), UGANDA (1,4 miljoen) en TURKIJE (3,5 miljoen) massaal vluchtelingen op.
Als je dit afzet tegen de welvaart in het opvangende land, kunt u zich voorstellen dat het daar dan geen vetpot is voor de vluchtelingen en dat ze zo snel mogelijk weer hun “oude leven” nieuw leven willen inblazen. Een reden te meer om UNHCR of de landen waar deze massale opvang plaats vindt te steunen.
Het blijft toch een groot aantal vluchtelingen dat de weg naar West Europa en met name Nederland weet te vinden (zie hieronder het overzicht van de IND). Logisch dat een klein land dat niet direct zonder gevolgen kan absorberen. Het heeft direct gevolgen voor de eigen inwoners. Begrijpelijk dat dat hier en daar “kwaad bloed” zet. Door het opleggen van quota aan gemeenten voor huisvesting lijkt het alsof lokale inwoners worden achtergesteld bij b.v. het zoeken naar een woning.
Dat is uit de protesten en de opkomst en de programma’s van nieuwe politieke partijen wel gebleken. Gelukkig trekt momenteel de economie aan en staat het bouwen van nieuwe woningen hoog op de het prioriteitenlijstje van alle overheidsinstanties. Maar de uitvoering loopt nu al vertraging op bij gebrek aan bouwvakkers. Hier is het misschien een optie om gebruik te maken van de aanwezige asielzoekers die dan werkervaring opdoen, de taal in de praktijk leren en geld verdienen.
De IND, bekijkt alle asielaanvragen en zijn lange tijd overbelast geweest, thans neemt het grote aantal asielaanvragen iets af maar nog steeds hebben de medewerkers van de IND de handen vol met werk. De werkzaamheden van de IND hebben tot gevolg dat ook veel asielaanvragen afgewezen worden, hetgeen betekent dat de afgewezene Nederland moet verlaten. Dit verlaten gaat niet op stel en sprong, mensen krijgen de tijd om e.e.a. fatsoenlijk te laten verlopen, maar dan gebeurd er vaak iets anders.
Mensen zien geen perspectief voor hun toekomst, hebben geen idee hoe ze verder moeten, hebben gedurende hun vlucht veel verschrikkelijke dingen beleefd en zijn nog niet “sterk” genoeg om de toekomst tegemoet te treden, met als gevolg dat ze niet vertrekken maar “onderduiken”.
Dit heeft tot gevolg dat ze nergens aanspraak op kunnen maken en dat ze geen onderdak hebben. Dan te bedenken dat Nederland niet het klimaat heeft om in de winter buiten te overleven, en we hebben zelf de overtuiging en we willen dat we een fatsoenlijk land zijn. Dan is het aanbieden van een Bed Bad en Brood voorziening aan uitgeprocedeerde asielzoeker wel het minste wat je kunt doen, om bedelen en zwerven met alle nadelige effecten daarvan te voorkomen.
Het Mondiaal Centrum Breda is opgericht om voor hen, de zwakste categorie binnen onze samenleving, Bed Bad Brood en Begeleiding te verzorgen. In het recent opgeknapte gebouw van het Mondiaal Centrum Breda is plaats voor een 20-tal van deze mensen.
Het gehele traject is gericht op de terugkeer naar het land van herkomst.
Het Mondiaal Centrum Breda maakt enkel gebruik van de inzet van vrijwilligers en werkt nauw samen met lokale “zuster”-organisaties. Alle giften, donaties en subsidies komen in zijn geheel ten goede aan de vluchtelingen en activiteiten voor andere doelgroepen.