Mustafa: “Ik ben zo blij met mijn verblijfsvergunning!
Mustafa is 19 jaar. Hij is geboren in Maidan-Wardak Afghanistan. Tot zijn 14de jaar heeft hij thuis gewoond, waar hij zijn vader moest helpen op het land. “Ik heb een niet zo gelukkige jeugd gehad. Mijn vader was vaak boos op me, omdat ik het werk niet goed deed op het land. Mijn ouders, mijn broer en mijn 2 zussen zijn door de Taliban vermoord. Ik moest toen – ik was 14 jaar – een heel moeilijke beslissing nemen: ik moest kiezen voor de regering of voor de Taliban. Ik kon niet kiezen, iedere keuze was slecht en had grote risico’s, ik was doodsbang”.
Lange vluchtweg
Uiteindelijk besloot Mustafa te vluchten. Het werd een vreselijke reis: Kabul, Turkije, Griekenland, Macedonië, Oostenrijk, Duitsland. Nergens kon hij terecht. Alle opvangplaatsen zaten vol. Uiteindelijk is hij in Nederland aangekomen en kreeg eerste opvang in Ter Apel. Hij had geen documenten om te bewijzen wie hij was. Zijn asielaanvraag werd afgewezen en ondanks een positieve uitspraak van de rechter moest hij het AZC verlaten. Na zijn afwijzing heeft hij een tijd op straat moeten slapen. Hij klopte aan bij verschillende BedBadBrood-voorzieningen, maar kon nergens terecht. Hij werd depressief en verloor alle vertrouwen in een goede afloop.
Gelukkig kreeg hij toen contact met iemand van de Protestantse Kerk en die zorgde via de Evangelische Kerk Jefta in Breda voor onderdak in het Mondiaal Centrum. “Eindelijk had ik een veilig onderkomen en daardoor vond ik weer energie om vooruit te kunnen zien en aan mijn toekomst te gaan werken. De steun die ik van de mensen van de kerk kreeg was heel groot. Ik ben mij tijdens de kerkelijke bijeenkomsten gaan verdiepen in de bijbel . En vorig jaar ben ik in de christengemeenschap opgenomen door de doop”.
Werken aan de toekomst.
Tijdens het verblijf in het Mondiaal Centrum is hij heel actief aan de slag gegaan. “Mijn nieuwe advocaat in Breda gaf me weer hoop en startte een nieuwe procedure. Ik ben begonnen met de taalcursus in de bibliotheek, maar kreeg ook nog extra les van mijn taalcoach Martin. Nederlands is moeilijk, maar ik zal het leren! Ook help ik als er klusjes gedaan moeten worden. Ik help met het schilderen van de kamers voor nieuwe bewoners. Ik help mensen heel graag. Ook ga ik graag sporten, ik wil fit en sterk worden”. Maar de onzekerheid over zijn verblijf in Nederland bleef.
Eindelijk verblijfsvergunning
En toen kwam half april het goede bericht dat hij zijn verblijfsvergunning zou krijgen! “Wat was ik blij! Ik mag nu Nederlander worden!!”
Mustafa weet dat hem nog een hele klus staat te wachten: inburgeringcursus en (vak)opleiding gaan volgen, werk zoeken, een eigen onderkomen vinden. Het liefst wil hij in Breda blijven wonen. Hier zijn zijn vrienden, hier is de kerk waar hij zoveel aan te danken heeft. “Ik hoop dat het COA Breda als woonplaats voor me kiest, dan kan ik mijn geluk helemaal niet op!” Maar hoe dan: nu is hij al zo gelukkig, omdat alle onzekerheid nu voorbij is en dat hij nu echt weer de toekomst blij kan tegemoet zien en dat hij zijn droom – een goede Nederlander te worden – nu kan gaan realiseren.
