Breda, april 2020

Aan de vrijwilligers en bewoners van het MCB.

Beste vrienden en vriendinnen,

We kunnen elkaar bijna niet ontmoeten in deze rare weken maar we willen jullie wel graag laten weten dat we niet minder met elkaar verbonden zijn dan anders.

We zijn allemaal door het Covid-19 virus op een of andere manier gevangen en in elk geval sterk in onze bewegingsvrijheid beperkt. Dat valt sommigen van ons erg zwaar. Daarbij denken wij in de eerste plaats aan wie door het virus besmet zijn en hun naaste omgeving. Behalve dat je er heel ziek van kunt worden kan het je ook vervullen met vrees en onzekerheid. Hoe zal ons leven eruit zien als we hier doorheen komen?

Gelukkig heeft het virus nog niet toegeslagen binnen de muren van het MCB en we horen dat de sfeer er goed is, zeker geholpen door de lente die nu is doorgebroken. Gelukkig is de renovatie grotendeels klaar en ligt de tuin er goed bij. De lente zal ook verder doorbreken en ten slotte zal de epidemie uitrazen en gaan we weer verder. Toch zal het nooit meer zijn als hiervoor, want allemaal hebben we nu de herinnering aan deze vreselijke dreiging. We kunnen nu misschien ook meer begrijpen van dreigingen die veel mensen in het MCB al veel langer kennen. En dan denken wij niet alleen aan de bewoners maar ook aan al die anderen die er in- en uitgaan, bezoekers van de inloop, de maatjes en iedereen die bij hen betrokken is.

Als we zien hoeveel creativiteit opbloeit bij mensen die weggetjes zoeken om bij elkaar te zijn en elkaar te steunen en op te vrolijken, zien we veel moois opbloeien zowel binnen als buiten het MCB. NAC-supporters die met een spandoek naar het Amphia-ziekenhuis trekken om de zorg te ondersteunen. Vrijwilligers van de Inloop en Naald en Draad die telefonisch contact onderhouden met de bezoekers, een wandelingetje op afstand maken of boeken thuis bij een bezoeker te brengen die graag leest en elkaar ook ondersteunen via opbeurende watts-ups. Ook het schenken van pizza’s door het bestuur aan de bewoners met Pizza’s valt in deze categorie, het prachtig onderhouden van de tuin en het lesgeven op afstand valt in deze categorie van humanitair bezig zijn. En het Babbeltje-project van het Maatjesproject: ieder maatje praat telefonisch 10 minuten met zijn maatje om contact te houden.

Misschien is dat een van de goede dingen die we kunnen leren van deze crisistijd: dat we oog hebben voor mensen die het zwaar hebben, voor mensen die zich inzetten voor hun medemens. Dit alles zie ik ook als een bevestiging van de weg die we met het MCB hebben willen inslaan. Met zijn allen willen we humaniteit bevorderen, ieder op onze manier en met zijn eigen drijfveren en motivaties. Soms lopen we elkaar daarbij voor de voeten en in de weg, maar gaandeweg wordt er veel goed werk verzet. Daar putten we ieder op eigen manier ook voldoening uit en bemoediging. En energie om door te gaan.

Nu vlak voor Pasen is het ook goed om te bedenken waar Pasen voor staat. Niet voor niets wordt het Paasfeest altijd in de lente gevierd. Het staat voor het geloof dat humaniteit niet verslagen wordt door geweld en machtsvertoon. Dat er altijd weer hoop en opgewektheid kan ontstaan, ook wanneer de omstandigheden tegen zitten. Voor joden: bevrijding uit slavernij, voor christenen: bevrijding uit doodsangst. Voor iedereen: levensmoed houdt het langer vol dan zelfzucht en machtsvertoon. Voor moslims: ook als we het voorlopig moeten doen zonder saamhorigheid en gezelligheid, die zo nauw bij de naderende ramadan horen.

Het bestuur wenst ieder een vrolijk Paasfeest en een hoopvol volhouden door de crisis heen. “We will meet again”.

Het bestuur van het MCB
Wilbert Willems, Ellen de Schipper, Jan Reinen, Jan Hopman, Bram Heringa, Piet Meertens, Ingrid Vaessen, Patrick van Lunteren en Hans Hulsebosch

GASTVROUW/GASTHEER-RECEPTIONIST(E)

Zit gastvrijheid in je genen, ben je geïnteresseerd in mensen, heb je ervaring met verschillende culturen, wil jij het visitekaartje zijn van onze vrijwilligersorganisatie? Lees dan verder!

Door de uitbreiding van allerlei activiteiten binnen het Mondiaal Centrum Breda zijn wij op zoek naar een:

GASTVROUW/GASTHEER-RECEPTIONIST(E)

die bezoekers gastvrij kan ontvangen en de weg wijzen, die de telefoon kan beantwoorden en doorverbinden, die enkele lichte administratieve en facilitaire taken kan uitvoeren.

Het is een nieuwe functie binnen het MCB, dus zijn er ook nog mogelijkheden om er (op basis van je eventuele ervaring als gastvrouw/-heer receptionist(e)) zelf vorm aan te geven.

Het Mondiaal Centrum is volop in ontwikkeling. Naast de Noodopvang van ongedocumenteerden, vinden er vele activiteiten plaats, zoals de wekelijkse inloop, Naald en Draad, Samen Eten. Er worden diverse cursussen gegeven en er wordt ook aandacht besteed aan activiteiten, zoals de Vredesweek, het jaarlijkse Offerfeest en andere islamitische feestdagen, Internationale Vrouwendag.

Deze functie (ca 4 uur per dag) kan door meerdere vrijwilligers in een pool ingevuld worden.

Ben je enthousiast geworden of wil je meer informatie?
Stuur een bericht naar: Piet Meertens.

TEGENDRAADS SOMS STAAT HET GEWETEN BOVEN DE WET

Uit Zorg en Welzijn (05-1–2019)
tekst TEA KEUL, fotografie LINELLE DEUNK

De grote rode draad in mijn leven is het spanningsveld tussen wat de wet ons voorschrijft en wat rechtvaardig is. Dat betekent dat je nogal eens in conflict komt met de wet. Als de wet onrechtvaardig is. dan moet je daar een grens stellen.

Wilbert Willems. voormalig kamerlid en wethouder GroenLinks vult meteen aan: Wat er aan de andere kant ook bij hoort: als je de wet overtreedt. dan moet je de consequenties dragen. Dat speelde al in mijn eerste baan. in de jaren zestig als lekenpastor. Ik had bijvoorbeeld sympathie voor dienstweigeraars en ik steunde ze daarom. Maar ik vond ook dat ze bereid moesten zijn om vervangend werk te doen. Toen ik in 1981 voor de PSP, later GroenLinks, in de Tweede Kamer kwam, heb ik een wetsvoorstel ingediend om wettelijk te verankeren dat werkweigering vanwege gewetensbezwaren niet meer tot ontslag op staande voet zou leiden. Als die bereidheid tot alternatieve taakuitvoering er maar is.

Wilbert Willems heeft zijn tegendraadsheid met de paplepel ingegoten gekregen. `Mijn vader was links en katholiek. Hij was een van de oprichters van de PvdA en heeft na de Tweede Wereldoorlog bijna 25 jaar in de Tweede Kamer gezeten. Bij ons thuis was het volstrekt logisch dat het sociaaldemocratische en het katholieke uitstekend samengaan. Dat je voor je naaste net zo goed zorgt als voor jezelf. Maar in de jaren vijftig mocht je van de katholieke kerk niet lid zijn van die partij. Je mocht ook niet naar de VARA kijken. Dus thuis werd ik altijd al geconfronteerd met dat soort rare fratsen. Mijn vader ging als het nodig was tegen de kerk in. Dat thuisvoorbeeld is mijn richtsnoer geweest. Dat ik tegendraads ben. komt dus vanuit ethische integriteit. je geweten volgen. en niet uit protest.

Toen ik in de jaren zeventig actief was in de protestbeweging probeerde ik steeds het gesprek aan te gaan met de andere kant. Ik heb altijd heel goed kunnen communiceren met de gezaghebbers. Als je bij je eigen overtuiging blijft, dan kun je met iedereen in gesprek gaan. Het heeft met zelfvertrouwen te maken, met stabiliteit in je eigen gedrag en keuzes.

Het gesprek voeren met de andere kant helpt Willems ook nu nog. “Als Mondiaal Centrum hebben we vorig jaar alle fractievoorzitters van de Bredase gemeenteraad uitgenodigd. Bij de raad leefden ernstige twijfels We hebben er hard voor moeten knokken. maar nu krijgen we 400.000 euro van de gemeente voor de huisvesting van ongedocumenteerden. Dat is uiteraard aan voorwaarden gebonden en elke drie maanden bekijkt een onafhankelijke commissie of de mensen nog langer mogen blijven. Niet alle bewoners zijn overigens geaccordeerd door de commissie. Daar zijn we heel transparant in. Het mag niet, maar we doen het toch. Wat moet je anders als er ’s avonds om tien uur iemand aan de deur staat? Soms wegen de eigen humanitaire overwegingen nou eenmaal zwaarder. Maar de volgende dag hebben we wel contact met Vluchtelingenwerk en de vreemdelingenpolitie.

CV Naam: Wilbert Willems; Functie: Voorzitter Mondiaal Centrum Breda, opvangcentrum voor ongedocumenteerden (o.o.); Dagelijks werk: Sinds zijn afscheid als Groen-Links-wethouder zeer actief in het vrijwillígerswerk; Opvallend feit: Heeft tegendraadsheid met de paplepel ingegoten gekregen

OPROEP Ben je ook tegendraads? En wil je je verhaal delen? Stuur een mailtje naar: zorgenwelzi|n@bs|.nl en omschrijf kort je tegendraadsheid. Wlj nemen contact met je op.

Iraanse activiste krijgt 24 jaar celstraf voor afdoen hoofddoek

De Iraanse activiste Saba Kord Afshari moet 24 jaar de cel in voor het protesteren tegen het verplicht dragen van een hoofddoek. Vijftien jaar van de straf is het gevolg van het afdoen van haar hoofddoek.
De 20-jarige Kord Afshari stond op 19 augustus terecht voor ‘het verspreiden van prostitutie en corruptie door het in het openbaar afdoen van haar hijab’ en het ‘verspreiden van propaganda tegen de staat’. Op dinsdag werd ze schuldig bevonden door de revolutionaire rechtbank in Teheran. Haar straf werd verhoogd omdat ze eerder gearresteerd was.
Druk opgevoerd
Volgens de Iran Human Rights Monitor werd de vrouw gedwongen voor een camera te bekennen, maar dat weigerde ze. Daarop zou zelfs haar moeder gearresteerd zijn om de druk verder op te voeren.
Witte Woensdag
Kord Afshari werd vorig jaar voor het eerst opgepakt omdat ze meedeed aan een demonstratie in het kader van Witte Woensdag, waarbij geprotesteerd wordt tegen het verplicht dragen van de hijab en vrouwen de hoofddoek afdoen. Ze kreeg toen een jaar gevangenisstraf. In februari van 2019 werd ze, twee maanden voor het einde van haar straf, vrijgelaten.
Samen met haar moeder bleef ze protesteren tegen het verplichte dragen van de hijab en plaatste ze filmpjes daarvan online. Op 1 juni van dit jaar werd de activiste opnieuw opgepakt.


Donderdag, 4 juli 2019
Aangeboden door RTL Nederland


Enkele honderden kinderen worden naar schatting achtergelaten in het buitenland. Elk jaar worden honderden kinderen door hun ouders achtergelaten in het buitenland. Erg traumatisch, stellen slachtoffers. Met de zomervakantie voor de deur doet een meerderheid van de Tweede Kamer een oproep: maak achterlating strafbaar als het belang van kinderen wordt geschonden.
Juf Kiet Engels geeft les in een vluchtelingenklas op een Brabantse school. Als een van de eersten doorbrak ze het zwijgen rondom ‘achterlating’.

Kinderen verdwenen


Een paar zomers geleden keerden drie kinderen uit haar klas niet terug op haar school. “Via bekenden van de familie hoorde ik dat ze achtergelaten waren in een islamitisch land. Je schrikt vreselijk.”
Juf Kiet vervolgt: “Ze zijn uiteindelijk weer teruggekeerd naar Nederland. Hoe het nu met ze is, kan ik vanwege de privacy niet zeggen. Maar het is erg traumatisch voor ze geweest. Ik wil scholen waarschuwen. Het gebeurt waar je bij staat.”

Traumatisch

Met de zomervakantie voor de deur, ligt achterlating in het buitenland op de loer. Enkele honderden jongeren worden jaarlijks naar landen gestuurd in Noord-Afrika, West-Afrika en het Midden-Oosten.
De kinderen worden onder het mom van vakantie of familiebezoek naar het buitenland gelokt en keren vervolgens niet meer terug.
“Ouders kiezen hier bijvoorbeeld voor omdat ze vinden dat hun kind te verwesterd is. Het kind wordt naar een tante of oma gestuurd om de normen en waarden te leren van het herkomstland van de ouder(s)”, zegt Diny Flierman van het Landelijk Knooppunt Huwelijksdwang en Achterlating (LKHA).
Bij het knooppunt kunnen slachtoffers zich melden en hulp krijgen.

Opvoedproblemen

Een andere reden waarom kinderen in het buitenland worden achtergelaten is als ouders vinden dat hun kind onhandelbaar is of als er opvoedproblemen zijn. “Ouders zien achterlating dan als tijdelijke oplossing voor de problemen thuis.”
In de meeste gevallen zijn ouders er van overtuigd dat ‘achterlating’ het beste is voor hun kind. Zij zien vaak geen andere oplossing. Soms zijn de bedoelingen minder goed; bijvoorbeeld bij uithuwelijking of als er sprake is van genitale verminking.

Maak het strafbaar

In bijna alle gevallen is achterlating erg traumatisch, stellen deskundigen en slachtoffers. Daarom wil een meerderheid van de Kamer achterlating strafbaar maken als het belang van kinderen geschonden wordt.
Nu is achterlating alleen niet strafbaar, maar alleen als er bijvoorbeeld dwang of geweld bij komt kijken. “We moeten hier als overheid tegen handelen”, zegt Kamerlid Kathalijne Buitenweg van GroenLinks. “Kinderen worden achtergelaten op plekken waar ze geen toekomst hebben.”
Minister Sander Dekker heeft al tegen de Kamer gezegd dat hij strafbaar maken te ver vindt gaan. Omdat er al kan worden ingegrepen als er sprake is van dwang of geweld.

Officiële meldingen

Diny Flierman weet niet op strafbaarstelling de beste oplossing is om het aantal slachtoffers omlaag te brengen. “Kinderen zijn vaak heel loyaal naar hun ouders. Als je het strafbaar maakt, durven kinderen die het hebben meegemaakt het vaak niet te melden.”
Volgens de officiële cijfers zijn er vorig jaar 39 meldingen geweest. “Maar het werkelijke aantal achterlatingen ligt veel hoger. Soms durven slachtoffers het niet te melden. Of het kind dat achtergelaten is, kan niet melden omdat het geen telefoon heeft bijvoorbeeld”, zegt Flierman.

Werkelijke cijfers

Het landelijke knooppunt ziet drie risicogroepen: jongeren (zowel jongens als meisjes), jongvolwassenen (vrouwen en mannen) en vrouwen met een partnerafhankelijke verblijfsvergunning met of zonder kinderen.
Op basis van onderzoek wordt het aantal achterlatingen geschat tussen de 180 en 800.

Ging heel erg slecht

De Amsterdammer Abdellah Mehraz werd achtergelaten in Marokko toen hij acht jaar was. Samen met zijn zusje. “Ook al was het voor mij heel traumatisch, mijn vader deed het omdat hij er echt van overtuigd was dat dit goed voor me was”, zegt hij.
“Het ging op een gegeven moment zo slecht met mij dat ik op het verkeerde pad raakte in Marokko. Ik was bijna ontspoord.”

Band weer goed

Inmiddels is Abdellah 45 jaar en woont hij in Amsterdam als pedagoog en ondersteunt hij niet-westerse ¬migrantengezinnen. Met zijn vader is de band weer goed.
“Ik ben heel lang heel boos op hem geweest maar ben er uiteindelijk achtergekomen waarom hij me dit heeft aangedaan. Hij dacht dat dit het beste voor me was. Hij vond het gewoon heel om mij te begrijpen en tot mij te komen. Gelukkig is die band nu weer helemaal goed tussen ons.”

kinderpardon

Uit:
Geplaatst op: 31 januari 2019, 03:00
Door: Marinde van der Breggen en Ruth van der Kolk
Het akkoord over het kinderpardon voorkomt geen nieuwe groep kinderen die in hetzelfde schuitje terechtkomen. Er zitten gaten in het akkoord, stellen deskundigen. Een overzicht van de zwakke elementen.

1. IND-directeur moet ‘eigen vlees’ keuren

De huidige discretionaire bevoegdheid van de staatssecretaris komt te vervallen, zo luidt een van de afspraken in het akkoord over het kinderpardon. In plaats daarvan komt die bevoegdheid te liggen bij de hoofddirecteur van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). De IND-directeur wordt daarmee ‘in een onmogelijke positie geplaatst’, vindt Johan van Tilborg, directeur van INLIA (een netwerkorganisatie voor geloofsgemeenschappen die vluchtelingen in nood helpen). Aangezien de staatssecretaris politiek verantwoordelijk blijft voor zijn ambtenaren, onder wie dus de IND-directeur, kan die directeur zijn baas in problemen brengen. Van Tilborg, die zich al jaren bezighoudt met asielbeleid, vindt het ook ‘erg onwenselijk’ dat de IND-directeur op deze manier ‘zijn eigen vlees’ moet keuren. Wil hij gebruikmaken van zijn bevoegdheid om tóch een verblijfsvergunning toe te kennen, ook al is de aanvraag afgewezen, dan moet hij tegen de beslissing van zijn eigen medewerkers ingaan.

2. geen oplossing toekomstige gevallen

Het risico dat er in de toekomst opnieuw kinderen zijn die al jaren in Nederland wonen en ondertussen wachten op een verblijfsvergunning, wordt niet opgelost met dit akkoord, zegt Wil Eikelboom, voorzitter van de Vereniging van Asieladvocaten Nederland. ‘Het akkoord werkt vooral voor de 700 kinderen die worden herbeoordeeld, want naar verwachting krijgt een groot deel van hen een verblijfsvergunning.’ Het zou volgens Eikelboom goed zijn als er een aparte regeling komt ‘voor een verblijfsvergunning in het belang van kinderen op grond van het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind.’

3. achterstanden zijn enorm

De IND krijgt extra geld – 13 miljoen euro – om asielprocedures in de toekomst te versnellen, zodat er geen nieuwe groep van ‘gewortelde’ kinderen komt die vervolgens het land worden uitgezet.

In principe een goede zaak, vindt advocaat Eikelboom. ‘Maar die achterstanden bij de IND zijn zó enorm, dat ik niet weet of die 13 miljoen euro genoeg is om de achterstanden weg te werken.’

4. te snelle beoordeling

Het andere nieuwe onderdeel van het akkoord is dat de beslissing, die nu al de ‘schrijnendheidstoets’ gedoopt is, aan het begin van de procedure moet worden genomen. Van Tilborg is er niet over te spreken. ‘Vaak wordt pas later vastgesteld hoe schrijnend iets is. Trauma’s en andere geestelijke beschadiging, bijvoorbeeld als gevolg van verkrachting, komen vaak pas later naar boven.’

Bovendien kan er zich in de loop van de jaren iets voordoen. ‘Ouders van een minderjarig kind die hier verongelukken, bijvoorbeeld. Zouden de omstandigheden van zo’n kind dan niet meer meegewogen worden? Dat zou bizar zijn.

NB: er is een onderscheid tussen de inhoud van de portefeuille, die een zekere verantwoordelijkheid met zich brengt en het zijn van contactpersoon, waarbij de verantwoordelijkheid primair bij het betrokken onderdeel of commissie ligt.

Voorzitter (i.c. Wilbert)
Belangrijkste taken:

  • leiden bestuursvergaderingen
  • representatie naar buiten
  • lid DB.

Belast met:

  • algemeen beleid
  • externe contacten
  • contacten gemeente, zorgsector (Zorg voor Elkaar)
  • contacten verwante instellingen als vluchtelingenwerk en landelijke organisaties, vaak samen met een andere bestuurslid.
  • samen met secretaris: voorbereiding agenda AB en DB
  • contact met projectleider Maatjesproject over project en verdere ontwikkelingen (in nauwe samenspraak met de penningmeester)

Vicevoorzitter (i.c. Ellen)
Belangrijkste taken:

  • vervangen van de voorzitter bij afwezigheid
  • als portefeuillehouder Vrijwilligersbeleid verantwoordelijk voor de uitvoering van het Vrijwilligersbeleid.

Belast met:

  • begeleiden/aansturen van coördinatoren,
  • bewaken van afspraken met vrijwilligers (vrijwilligerscontracten) in samenwerking met de coördinatoren,
  • werving en selectie vrijwilligers.
  • begeleiding Coordinator MCB (samen met BBB&B-bestuurslid)
  • Contactpersoon voor Naald en Draad en voor project Toeleiding Arbeidsmarkt.

Secretaris (i.c. Piet)
Belangrijkste taken:

  • verslaglegging van vergaderingen AB en DB,
  • beheer van het archief
  • communiceren van bestuursbesluiten naar coördinatoren en vrijwilligers,
  • onderhouden externe contacten.
  • bijhouden vrijwilligersadministratie en bewaren vrijwilligerscontracten,
  • zorg dragen voor afwikkeling van binnenkomende en uitgaande post, mails en andere berichten
  • coördinatie werkbezoeken en uitwisseling.
  • lid DB

Penningmeester (i.c. JanR)
Belangrijkste taken:

  • financieel beheer,
  • jaarrekening en begroting.
  • lid DB.

Belast met :

  • subsidieaanvragen en verantwoording ervan, dit alles ism voorzitter.
  • contactpersoon voor Broeders van Huijbergen, fondsen en gemeente v.w.b. financiële zaken.
  • contact met projectleider Maatjesproject over project en verdere ontwikkelingen (in nauwe samenspraak met de voorzitter)

Bestuurslid Gebouwbeheer en tweede penningmeester (i.c. Frans)
Belangrijkste taken:

  • als Gebouwbeheerder:
  • facilitair en technisch beheer en verhuur van ruimten,
  • begeleider coördinator F&T,
  • als tweede penningmeester:
  • uitbetaling leefgeld en beheer kleine kas.
  • lid DB.
  • Contactpersoon voor aannemers, nutsvoorzieningen etc.

Algemeen bestuurslid (i.c. JanH)
Belangrijkste taken:

  • begeleiding en ondersteuning van BBBB-commissie, Activiteitencommissie, werkgroep Samen Eten en Inloop.
  • Contactpersoon voor: Breda in Dialoog, Vredesweek, Herdenking Kristallnacht, Overleg gezamenlijke inlopen.

Algemeen bestuurslid (i.c.Bram)
Belangrijkste taken:

  • lid van BBBB-commissie en intermediair met bestuur,
  • als verbinder met de wijkraad contacten en afstemming met de wijk Boeimeer, levert kopij voor wijkkrant.
  • Vertegenwoordiger van MCB bij LOS en Zorg voor elkaar Breda (samen met voorzitter).

Vacature Algemeen Bestuurslid PR&Communicatie

Assita Kanko

Uit: De Telegraaf
door: Wierd Duk

Ze wordt de Ayaan van België genoemd. Assita Kanko werd in haar geboorteland Burkina Faso slachtoffer van genitale verminking. Zij zet zich nu in voor vrouwen die hetzelfde lot ondergingen. Dat Kanko recent overstapte naar de Vlaams-nationalistische N-VA schiet bij ”links’ in het verkeerde keelgat.

Wat genitale verminking doet met een meisje? „Het maakt je kapot. Je hebt geen houvast meer, je bent totaal radeloos.” Assita Kanko (38) was vijf toen haar moeder haar meelokte naar een bouwvallig huisje bij de markt. „Ik werd naar binnen geduwd en op de grond gelegd. Drie of vier dames hielden me vast, ik voelde hun zweetdruppels op mijn lichaam. Ik moest mijn benen spreiden en toen zag ik dat mes. Ik gilde. Er werd iets van mij weggesneden. Je weet niet wat het is, maar ik voelde de pijn en rook het bloed dat zich vermengde met de aarde. En dan ga je naar huis. Ik kreeg bamboestokjes mee om in te knijpen tegen de pijn, de afdruk ervan stond in mijn handen. Later komen diezelfde vrouwen langs en behandelen je wonden met doeken met heet water. Dat doet zo’n pijn. Dan gaat het leven voor iedereen verder. Behalve voor jou.”

Seksueel temmen

Het verschrikkelijke is, zegt Assita Kanko: jouw wereld, die van het kind, stort in. „Mijn ouders waren God voor mij. De hemel kon vallen, mijn vader zou me beschermen. En plots is dat niet meer zo. Ik was zo bang en onzeker. Hoe kon ik mijn ouders ooit nog vertrouwen’?” Het is niet zo dat haar ouders ongeletterd waren. „Mijn vader was leerkracht en mijn moeder huisvrouw, maar goed belezen. Ik heb er later, toen ik een boek schreef, met mijn moeder over gesproken. Het is de traditie en de sociale druk, 75% van de meisjes was besneden. Niet alleen moslima’s trouwens. Het is ge- woon een manier om vrouwen seksueel te temmen.”

Kanko ging later studeren en nam actief deel aan het studentenverzet in Burkina Faso. Toen een van haar vrienden werd vermoord, besloot ze uit te wijken naar Europa. Drie jaar woonde ze in Nederland. Dankzij de liefde belandde ze in 2004. in België, waar Kanko nu een rijzende ster is. Een Ayaan Hirsi Ali (de Nederlandse activiste, red.) in wording.

Zelden kreeg de Brusselse vrouwenrechtenactiviste zoveel ‘racistische bagger’ over zich heen als na haar aankondiging dat ze overstapte van de Franstalige liberalen naar de Vlaamse nationalisten van de N-VA. Die islamkritische partij stapte onlangs uit de Belgische regering omdat ze niet akkoord kon gaan met het omstreden migratiepact van Marrakesh. Kanko: „De kritiek kwam vooral van links. Daar vinden ze dat een ‘zwart meisje’ niet voor de N-VA actief mag zijn. Ze noemen mij een dommerik, een zwarte sympathisant van de Ku Klux Klan. Ze hebben de mond vol over verdraagzaamheid, maar zelf zijn ze zwaar intolerant.”

Kanko ziet in België en de rest van Europa essentiële waarden – individuele vrijheid, de scheiding van kerk en staat, geloof in de rede onder druk staan; mede door de komst van honderdduizenden migranten uit culturen, zoals die waar zij als kind slachtoffer van werd. „Onze wetten moeten boven religieuze dogma’s staan. Ik heb in Burkina Faso gevochten voor de vrijheid. Ik weet hoe kwetsbaar de democratie is. In Europa stoort mij het schaapachtige zwijgen: vrijdenkers moeten zich verstoppen uit angst voor aanslagen, maar die zogenaamde antiracisten hoor je niet. Ik denk dat veel mensen niet weten hoe het is om in onvrijheid te leven, dan is de democratie hen misschien niet zo dierbaar. Of ze zijn bang: om voor racist of voor de duivel te worden uitgemaakt. Maar als je wilt dat iedereen je aardig vindt, bereik je niets.” ‘

Operatie

Pas dit jaar, in oktober, besloot Assita Kanko dat ze wilde weten wat er destijds precies bij haar is weggesneden. „Ik bezocht een Franse arts, die hersteloperaties kan uitvoeren bij vrouwen die zijn besneden. Mijn verminking bleek erger dan ik vreesde. Ik zal nooit normaal kunnen bevallen. Ik begon tijdens dat gesprek te depersonaliseren: beelden van mijn besnijdenis begonnen door elkaar te lopen met het heden. Als kind ben ik naar huis gelopen met die pijn en nu voelde ik mijn benen niet meer. Ik kan worden geopereerd, maar ik ben bang. De operatie is heel ingrijpend en ik ben gewend aan wie ik nu ben. Aan de andere kant besef ik dat ik een rolmodel kan zijn voor duizenden vrouwen, in België en elders, die hetzelfde hebben meegemaakt als ik. Maar ik ben er niet klaar voor. Nog niet.”

Ter gelegenheid van de Kerstborrel op 14 december 2018 werd door Wout Kwakernaat een lied gecomponeerd en geschreven en opgedragen aan hete Mondiaal Centrum Breda. Tijdens de Kerstborrel werd het gepresenteerd door Wout en zangeres Femke Overboom.
Het Mondiaal Centrum Breda is hem zeer erkentelijk voor deze geste.

Tekst:

Een nacht als een ander, donker en koud
Een nacht toch heel anders, met sterren van goud
Een nacht van stil zwijgen, geuren van hout
Takken die neigen onder de last van goud

De deuren gaan open, stil en heel zacht
Je hoort mensen lopen, een kinderstem lacht
Een nacht als een ander, zo warm en licht
Een nacht zo heel anders, als een gedicht

Een nacht vol met mensen, op de vlucht
Verscheurde gezinnen, op zoek naar geluk
Kom kin onze armen, waar liefde u wacht
Ook voor dat kind dat wederom lacht

De nacht loopt ten einde, de dag breekt weer aan
Mensen die denken, hoe verder te gaan
Die betere wereld waarop zij hopen
Een nacht zo heel anders, die zal er komen

Altijd alert/ schamele schijn.

Als koerierster voor het verzet zat ik vaak in de trein.
Deze treinreis duurde lang, lang genoeg om je te gaan vervelen, en een spelletje te doen “Raden waar de mensen naar toe gaan, welk beroep ze hebben.

De IT-ers waren oververtegenwoordigd. Maar dat was makkelijk, iedereen in een redelijk net/ casual combinatie kwam daarvoor in aanmerking. Alleen die man schuin tegenover me, die was moeilijker in te schatten.
Per ongeluk kruisten onze blikken elkaar. Wat een opvallend diep blauwe ogen. De spanning die daar vanuit ging was bijna tastbaar. Dit was geen spelletje meer.

Ik wilde er wel aan toegeven, maar hoe wist ik welke intentie achter die dieptes van blauwe meren school? Vol onverwachte gebeurtenissen, vol beloften. Ik wendde mijn ogen niet meer af, komen wat komen gaat. Ik kon ze niet weerstaan. Jouw reactie was heel direct. Je stond op, in stramme houding, wijdbeens voor me, je stak je hand uitnodigend uit ik werd warm van binnen toen vroeg je me met dwingende stem: “Paspoort”.
Terwijl je je legitimatie van de geheime dienst onder mijn neus duwde.

door: Anneke