Onlangs had ik een gesprek met Sazan Melko. Zij is als vluchtelinge in Nederland terecht gekomen.
Je kiest er niet voor vluchteling te zijn maar is dat onverhoopt de onafwendbare stap die gemaakt moet worden dan verdient het alle respect als deze mensen aan hun toekomst blijven geloven en werken.

Sazan heeft voor zichzelf en zeker ook voor anderen een zeer welkome draai aan haar leven gegeven. Gedurende haar integratieproces , de Nederlandse taal en samenleving te leren kennen kwam zij in contact met Marianne en Dick de Lange. Dit werd een blijvende vriendschap. Via hen ontstond ook het contact met het Mondiaal centrum, van daaruit werd haar de vraag voorgelegd of zij een activiteit wist te bedenken voor het centrum om mee naar buiten te kunnen treden. Een brainstorm-sessie met Marianne en Dick leverde het idee van het “maatjes project” op.

Met een gedegen achtergrond van docente Arabische talen in Koerdistan en op haar 42ste ook nog begonnen aan een studie “maatschappelijk werk” aan Hoge school AVANCE Breda kon Sazan al gauw handen en voeten geven aan dit idee.
“De nieuwkomer meld zich aan met bv de hulpvraag om met mensen in contact te komen, aan de andere kant biedt een Nederlander, of iemand die hier al geïntegreerd is, zich aan om nieuwkomers in de praktijk wegwijs te maken. En dit op een ongedwongen manier, zoals je met vrienden bv. een dagje op stap gaat”.
Taal komt hier zeker bij kijken. De taal is tenslotte in alle gevallen essentieel.

Sinds 2015 is Sazan officieel coördinatrice van het maatjes-project. En bezig als zij is heeft zij sinds januari 2019 de functie van ombudsvrouw op zich genomen. Gaandeweg merkte zij dat het voor mensen binnen het project zodanig veilig voelde dat zij ook over hun problemen durfde te vertellen. Dit kon van alles inhouden; Van een formulier niet in kunnen vullen tot aan psychische nood waarvoor iemand natuurlijk doorgestuurd moet worden. Wie kent niet de soms complexe ambtelijke papierwinkel waar wij op gezette tijden allemaal een punthoofd van krijgen. Sazan is met deze mensen in gesprek gegaan en wist o.a. vanwege haar opleiding de wegen die bewandeld diende te worden. Ook hier liet zij het niet bij de constatering. Van uit deze aantoonbare noodzaak is zij haar ombudsfunctie begonnen. Deze functie is sinds januari 2019 officieel erkend.

En dan is Sazan nog niet klaar hoor.
Er valt bv nog te denken aan computerles, fietsles, conversatielessen, kleding- en spullenhulp.
Sazan komt op mij over als een zelfverzekerde vrouw die haar kunne en kunde graag benut ten dienste van anderen. Met twee voeten stevig op de grond bereikt zij haar doelen om dan vol goede moed aan een volgend plan te beginnen.
Geweldig! Ik heb er veel respect voor.

Door: Anneke