De jeugd
Waar ook ter wereld zij heeft de toekomst.
Aan ons ouderen en volwassenen de taak om de voorwaardes voor de toekomst te scheppen. Hoe die vervolgens uitgevoerd gaat worden is niet meer aan ons.
Wij en zoveel generaties voor ons deden en doen dus het voorwerk voor ons nageslacht, maar wat “bakken” we ervan?
De grootste algemeen benodigde deler is toch wel VREDE. Nou ja zeg, als dat voor iedereen de wens is, waarom wordt dat dan niet door iedereen nagestreefd en ernaar geleefd? Een antwoord geven daarop zou politiek bedrijven worden.
De gevolgen van het handelen van de huidige leiders kunnen we hier wel bespreken.
Momenteel zijn er zo’n 65 miljoen mensen op de vlucht, voornamelijk vanwege oorlogsgeweld (grote en kleine conflicten). Nog eens miljoenen mensen lopen gevaar om hun leven te verliezen en/of worden getroffen door geen of verkeerde maatregelen door overheden (homoseksualiteit, tekorten aan eerste levensbehoeften en dodelijke ziektes zoals AIDS, Tuberculose en Malaria).
Vorenstaande heeft grote invloed op de volgende generatie want wat wordt het wereldbeeld van jongeren:
- die opgroeien in een omgeving waar ze dagelijks met geweld geconfronteerd worden zoals bombardementen en andere oorlog- geweldhandelingen.
- die geïndoctrineerd worden met haat-ideologieën, over wie hen wel wat niet aangedaan heeft, dit blijven een tikkende tijdbommen voor hernieuwde toekomstige conflicten.
Jongeren zoals die in de Palestijnse gebieden en in het huidige Syrië, Somalië, Jemen en Irak maar zeker niet te vergeten die in Oost- West- en Centraal Afrika leven en ervaren wat daar allemaal gebeurt en gebeurd is.
In de hiervoor genoemde gebieden is de gemiddelde leeftijd door ziektes, geweld en oorlogen erg laag. Hoe treedt deze nieuwe generatie hun toekomst binnen waarvan wij (onze kinderen) ook deel van uitmaken. Moeten we hen op afstand houden of zorgen we ervoor dat zij zich (tot wederzijds voordeel) voorspoedig kunnen ontwikkelen.
Veel jongeren brengen de mooiste tijd van hun leven noodgedwongen door in vluchtelingenkampen vaak samen met (een van) hun ouders, die op de vlucht zijn om hun gezin te redden en daarom niet hun aandacht aan hun kinderen kunnen besteden. Zij zijn dagelijks druk bezig om met het gezin te laten overleven en op een of andere manier hun kostje te scharrelen om te kunnen overleven. Opgroeien in een vluchtelingenkamp is geen ideale situatie, scholing is toch minder, medische zorg is toch minder. Frustraties van ouders zijn logisch want zij hebben ook niet hierom gevraagd en brengen dat dus gewild of ongewild over op hun kinderen.
In veel Afrikaanse landen zijn jongeren al vroeg wees en groeien alleen op omdat ze een of beide ouders verloren als gevolg van gevechtshandelingen of een besmettelijke ziekte (AIDS, Ebola, Tuberculose of Mazelen) (stukje naar beneden scrollen). Hoe het hen vergaat? Soms blijven familieleden bij elkaar, en leven jonge kinderen al vroeg het leven van een volwassene. Veel van deze kinderen leven (in steden) op straat, trekken op met “baasjes” en gaan crimineel gedrag normaal vinden, je moet toch overleven. Echte jonge weeskinderen worden vaak opgevangen door familie, maar in economische slechte omstandigheden is er vaak gebrek aan geld (gemiddeld inkomen per persoon). In dat geval zijn veel kinderen gedwongen om een baantje te nemen en geld te verdienen om te kunnen overleven.
Jong volwassenen hebben daar, al vaak heel vroeg in hun leven een grote verantwoordelijkheid, maar in omstandigheden waarin zij verkeren, oorlog- of slechte economische omstandigheden hebben ze totaal geen vooruitzicht om een “normaal” bestaan op te bouwen. Wel horen zij verhalen over het rijke westen. Ze horen de verhalen over de tocht met al z’n moeilijkheden en gevaren, maar ook van geslaagde overtochten en de successen. Zij maken dan de afweging gezien vanuit hun eigen situatie met een (als het hen lukt) mogelijke nieuwe betere toekomst en nemen dan het besluit om alle gevaren te trotseren en vertrekken richting Europa.
Vanwege het onbekende maar ongekende hoge aantal doden die de reis naar Europa vergt, neemt de Europese Unie ontmoedigende maatregelen, bedoeld om migranten op het Afrikaanse continent te houden en het van mensensmokkelaars te frustreren.
Een verhaal over een gestrande migratie
Tienduizenden, honderdduizenden migranten worden door niets ontziende, op geld beluste mensensmokkelaars in rubberbootjes de Middellandse zee op “gestuurd”. De migranten hopen op een goede afloop, de mensensmokkelaars interesseert dat niets. Cijfers van migranten die de Middellandse zee trotseerden
International Organisation of Migration (IOM)
IOM
Het International Organization for Migration (IOM) is een Intergovernmentele organisatie waarbij bijna alle landen zijn aangesloten. Zij ziet erop toe dat de migratie humaan en orderlijk verloopt tot voordeel van de migranten en de samenleving. Voor meer informatie over het IOM bezoek de website via bovenstaande link of download de snapshot-overzichten onderaan deze pagina.
Nog zoveel te doen.
Kinderen in het westen moeten naar school (leerplicht) er staat straf op spijbelen. Kinderen kunnen na school naar allerlei soorten verenigingen om zich verder te ontwikkelen of met een mooie hobby bezig te zijn. Vaak zijn ze voorzien van allerlei gadgets en zeker een mobiele telefoon want we zouden toch maar eens even geen contact kunnen maken in het “gevaarlijke” westen.
Educatie
Kinderen in veel Afrikaanse en Aziatische landen daarentegen hebben vaak geen wettelijke bescherming. De machthebbers willen maar al te vaak op “hun troon” blijven zitten en schuwen vaak niet om daarvoor geweld te gebruiken, voor hen geldt hoe meer regels hoe meer gebonden ze zelf zijn. In andere gevallen heeft de overheid, hoe goed hun bedoelingen dan ook mogen zijn, niet de macht / invloed / geld om bijvoorbeeld de leerplicht verplichten, of een redelijk tot goed schoolsysteem te bekostigen.
Scholing is een van de 17 Sustainable Development Gaols.
Vanwege gebrek aan goede instituties, gebouwen en lesmateriaal is het “dropout” percentage hoog.
Vaak worden kinderen als gevolg van de slechte economische omstandigheden (droogte, lage salarissen etc.) waardoor de ouders het schoolgeld niet kunnen betalen aan het werk gezet om bij te dragen aan de inkomsten van het gezin.
Veel van de hiervoor bedoelde landen hebben een fragiele economie. Soms wordt er, door hulporganisaties, meer geïmporteerd dan dat het land produceert / exporteert.
Voor veel jongeren is het ook moeilijk om indien ze al naar school kunnen, deze te bereiken. Niet zelden moeten grote afstanden worden afgelegd. Vaak is ook de infrastructuur van een slechte kwaliteit, zandwegen die vaak in modderpoelen veranderen in het regenseizoen. Indien er al rivieren zijn groeien deze vaak dicht waardoor bevaren bijna onmogelijk wordt. Ook dit zijn allemaal omstandigheden die niet bijdragen aan een snelle verbetering van het opleidingsniveau en de economie van een land, er is nog veel werk te verzetten.
De laatste jaren worden wij in West-Europa geconfronteerd met een grote instroom van vluchtelingen. Uiteraard moeten mensen die vluchten voor oorlog en geweld geholpen worden. Voor economische vluchtelingen (vluchtelingen uit landen waar ze niet door oorlog of geweld verdreven worden) kiest de EU een andere insteek. Deze mensen moeten zo snel mogelijk de EU verlaten. Maar u begrijpt dat maar een enkeling vrijwillig terugkeert naar de uitzichtloze situatie waarvan hij gevlucht is.
Er is niet veel fantasie voor nodig om te begrijpen dat de oorlogen en andere gewelddadigheden maar ook de besmettelijke ziektes zoals AIDS, Ebola Tuberculose en Malaria veel (vooral) volwassen het leven heeft gekost. De gemiddelde leeftijd< van de Afrikaanse landen is erg jong, vaak onder 20 jaar. Je kunt dus eigenlijk wel stellen dat de betiteling jeugd eigenlijk voor het gehele Afrikaanse continent geldt. Deze jonge mensen gaan zich voortplanten en voor hen en hun kinderen moet er dan wel een toekomst zijn, anders blijft het lucratief om naar Europa af te reizen. De bevolkingsgroei in Afrika zal de komende decennia enorm zijn, van 1,5 miljard naar 4 miljard mensen. Deze mensen moeten allemaal een toekomst hebben in Afrika.
Zie het als een enorme kans voor West-Europa om in Afrika te investeren. Om daar met de Afrikanen hun toekomst op te bouwen die beide partijen uitdaagt en versterkt.
Cavalerie onderweg?
Op dit moment (zomer 2017) wordt er door twee grote EU landen Frankrijk en Duitsland een plan ontwikkeld dat (gedragen door de EU) voor de lange termijn hulp moet bieden aan Afrikaanse landen, een soort van Marshallplan voor Afrika. Frankrijk gaat hierin voorop vanwege hun (koloniale) verleden in Afrikaanse landen en Duitsland gaat aan hun zijde mee vanwege hun financiële draagkracht. Het is de bedoeling dat meerdere Europese landen zich daarbij zullen gaan aansluiten.
Laten we hopen dat de geboden hulp goed ontvangen en efficiënt ingezet wordt. Corruptie, afpersing en intriges zijn bij de huidige leiders nog niet uitgebannen. Ondernemend zijn de meeste Afrikaanse volkeren / individuele mensen wel en zij moeten het zelf doen, dus dat geeft hoop. Als dit goed opgezet wordt, wordt er weer een (broodnodig) toekomstperspectief geschapen voor de jonge bevolking.
