Tijd vliegt, een week is niks, voor je het weet is het al weer zo’n dag waarvan je de laatste keer nog dacht; ” jeetje daar moet ik nog een hele week op wachten”. En nu is die dag al weer gisteren. Terwijl ik dit berichtje schrijf is het de dag na de Vredesweek. Als u dit leest is het minstens alweer twee dagen na de vredesweek. Maar ook dan is de vrede, de wereldvrede nog niet bereikt.
Konden we dat maar zeggen van de vele oorlogen die nog steeds voort woeden en niet of enkel onder voorwaarden worden beëindigd.
In de vredesweek vestigen wij onze aandacht extra hierop en dragen wij extra onze vredeswens uit.
In het mondiaal centrum heeft fotograaf Piet den Blanken een serie foto’s opgehangen. Hier is te zien de aankomst van bootvluchtelingen die het geluk hadden levend een Europese kust te bereiken. Daarna sprak Linda Polman over haar boek “We willen ze niet” met een aangrijpend vertoog hoe we vroeger met de Joden zijn omgegaan en nu met vluchtelingen. De ruim 40 personen lagen aan haar lippen.
Op zaterdag 28 september was er een programma voor jong en oud met als thema; vluchten, de beruchte en jammerlijk verlopen vlucht uit Breda werd genoemd, de verplichte repatriëring van de Molukse KNIL militairen met hun gezinnen. Zo werd pijnlijk duidelijk dat er nog een lange maar broodnodige weg te gaan is naar de vrede. In een andere groep werd gebrainstormd over Syrië, is er een toekomst? Ook werd duidelijk naar voren gebracht hoe ook Alevieten moeten vluchten uit het huidige Turkije
Daarnaast was er ook de vrolijke noot die vrede in zich draagt, met live muziek. Ook voor de kinderen was er de mogelijkheid tot doen in het teken van de vrede. Alleen al de titel van de workshop maakte je blij. Die was nl “lachyoga” Nou, daar heb je tussen al die zware kost wel even behoefte aan. En last but not least een niet te versmaden Syrische maaltijd. Samen eten is een mooie, vredige afsluiter van deze week. Volgend jaar weer, in de hoop dat er vooruitgang is geboekt in de verdraagzaamheid. Het werken aan vrede beperkt zich niet tot deze ene week. En hopelijk zijn we volgend jaar een grote stap verder gekomen.
Anneke Rasink
[Best_Wordpress_Gallery id=”337″ gal_title=”Vredesweek 2019″]