“De kruik gaat zolang te water tot hij barst”
Eén van de uitdrukkingen die ik vroeger op school leerde en ook de betekenis ervan natuurlijk.
Ik herinner me dat het erom gaat dat alles en iedereen een grens heeft.
Schrijnend wordt deze uitdrukking als je er het persoonlijke verhaal van iemand aan toevoegt.
Hoe lang en hoe diep kun je iemand kwetsen en hoe lang of hoe ver kan iemand aan zelfdestructie doen voordat het helemaal tot op de bodem mis gaat?
Op het mondiaal centrum heb ik met een jongeman gesproken die lange tijd de grip op zijn leven kwijt was. Zijn verhaal heeft me erg geraakt. Van kinds af aan heeft hij de aandacht gemist die ieder persoon zo hard nodig heeft om tot een volwaardig en zichzelf respecterend mens uit te groeien.
Het gevolg voor hem was een heftige drugs en alcohol verslaving. Hierdoor is hij veel goede contacten kwijtgeraakt. Wat me steeds in zijn verhaal raakte was de moed om toch te blijven geloven in en vechten voor een beter en stabieler leven. Een leven dat gezien mag worden.
Jaren heeft hij hiermee geworsteld. Heen en weer geschud tussen erop of eronder. Het is niet zonder littekens dat hij nu zover is gekomen en hij heeft het zichzelf niet makkelijk gemaakt. Maar hij is er gekomen. Deze kruik is gebarsten maar nog niet onherstelbaar. Dus dat kan wel!
Hij heeft nu mensen gevonden die hem steunen en inspireren naar de goede kant van het leven.
Onder andere in het mondiaal centrum.
Echt heel sterk!
door Anneke
