Carla gaat op missie

Bijna is het zover, mijn reis naar de stichting Hope for Life Community international in Kayunga, Oeganda. Ik heb er al eerder over geschreven, toen ik mijn benefietdiner aankondigde om geld in te zamelen voor de stichting, maar nu wil ik wat meer vertellen over mijn achtergrond en inspiratie om dit te gaan doen.

Ik zit nu midden in de voorbereidingen om te vertrekken. Natuurlijk paspoort, vaccinaties, malariapillen, klamboe, geld inzamelen, cadeautjes maken voor de kinderen daar, maar ook goed nadenken wat ik allemaal mee ga nemen en wat niet.

Ik heb Ivan Mosing, oprichter van de stichting, leren kennen via internet als gezamelijke vriend van de stichting “Because we Carry“.  Voor deze stichting ben ik in oktober 2019 naar Kamp Moria en Kara Tepe geweest om daar vrijwilligerswerk te doen. Dat heb ik 1 week gedaan en daarna heb ik in dezelfde kampen voor “Movement on the ground” nog 2 weken vrijwilligerswerk gedaan.

Mijn dagelijks werk is het werken als praktijkassistente in de asielzoekerszorg. Ik hou heel veel van mijn werk en ben erg met onze patiënten begaan. Ik vind het een voorrecht om dit te mogen doen. Voordat ik in 2019 naar Kamp Moria op het Griekse eiland Lesbos ging stortte de media al een paar jaar lang de meest vreselijke verhalen over ons uit. Die verhalen maar ook de verhalen die ik hoorde van asielzoekers tijdens mijn dagelijkse grepen mij aan.
Ik werd daar heel verdrietig van en wilde iets doen wat een klein beetje kon bijdragen aan een menswaardig gevoel van deze mensen.
We hebben daar mee tenten gebouwd, afval opgeruimd, eten uitgedeeld, maar ook gedanst en gefeest en mooie gesprekken gevoerd. Samen gelachen en samen gehuild.
Ik ging met een heel dubbel gevoel naar huis. Ik wilde natuurlijk weer dolgraag bij mijn gezin zijn, maar wilde ook graag deze mensen helpen.
Ik wilde na terugkomst dan ook na een paar maanden weer graag terug.

Maar toen kwam corona….

De hele wereld kwam stil te liggen. Het ging bij mij steeds meer kriebelen om terug te gaan naar Lesbos, maar dat was niet mogelijk.
Wel organiseerde “Because we Carry” een inzameling van rugzakjes voor de kinderen van kamp Moria. Allemaal gevuld met 5 stuks educatief speelgoed. Daar heb ik bij aangesloten en heb toen samen met MCB 465 rugzakjes ingezameld.

Al deze tijd hield ik contact met Hope for Life en volgde wat zij deden in Oeganda en vertelde en liet ik zien wat ik voor Lesbos deed.
Door dit contact kwam ik erachter dat het leven in Oeganda ook erg zwaar is in het dorp waar Hope for Life actief is.
Gaandeweg ben ik ook voor hen geld in gaan zamelen en heb ik donaties aan hen gedaan in tijden van honger, zodat de kinderen op school in ieder geval een maaltijd konden ontvangen.

Er is behoefte aan alles, en alles draait op donaties.
Ik ga daar helpen, zoals ik dat ook op Lesbos heb gedaan. Ik ga me inzetten waar op dat moment behoefte aan is.
Dat kan zijn om eten of andere spullen uit te delen, helpen op de kleuterschool of in de basisschool voor de oudere kinderen. Of het geven van voorlichting en empoweren van vrouwen die ontheemd zijn geraakt. Of uitdelen van spullen aan ouderen in het dorp. Ook kan ik eventueel laag complex medisch advies geven.

Ik heb met Ivan afgesproken dat we 2 dagen reserveren om met een busje naar Kampala (de hoofdstad) te gaan om met het ingezamelde geld alle spullen te gaan kopen waar op dat moment behoefte aan is.
Zo wordt ook de lokale economie gesteund, de stichting geholpen en ik bespaar transportkosten.

Zo komt toch nog een groot deel van mijn kinderdroom alsnog uit. Als kind wilde ik al als verpleegkundige naar Afrika te gaan om te helpen. Nu ga ik dan eindelijk, weliswaar niet als verpleegkundige, maar toch!
Ik denk dat deze droom ontstaan is omdat mijn tante vroeger om de 5 jaar bij ons kwam logeren als ze vakantie had van haar missie naar Papoea new Guinea en dan dia’s liet zien van haar werk daar. Dat van wilde ik ook!

Mensen die mijn reis willen volgen kunnen mij een mail sturen naar:
Carla Marcelisse
Ik ga mijn verslag bij houden op Pindat reisblog. U krijgt dan een mailtje als ik iets heb toegevoegd aan mijn reisverslag en kunt dan zien hoe mijn reis verloopt.

Ik wil iedereen die heeft bijgedragen, met name zij die financiële donaties hebben gedaan die ik ga spenderen voor de mensen Kayunga heel, heel heel hartelijk bedanken, ik ga er persoonlijk voor zorgen dat uw bijdrage op de best mogelijke manier besteed gaat worden.